بررسی درمان های جراحی انجام شده در بیماران دچار تنگی تحت گلوت مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)

زمینه و هدف: تنگی تحت گلوت از جمله بیماری هایی است که کیفیت زندگی و در مواردی، حیات فرد را به مخاطره می اندازد. درمان های متعددی برای آن وجود دارد که هرکدام مزایا و معایب و نیز میزان موفقیت خاص خود را دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی موفقیت درمان های جراحی انجام شده در بیماران دچار تنگی تحت گلوت مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بود.روش بررسی: این مقاله به صورت مقطعی بر روی 42 بیمار دچار تنگی تحت گلوت در درجات مختلف مراجعه کننده به بخش گوش و گلو و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) طی سالهای 1379 الی 1386 انجام شده است. قبل از جراحی، ب وسیله لارنگوسکوپی مستقیم، میزان و طول تنگی تعیین گردیده است. بعد از عمل نیز بر اساس موفقیت آمیز بودن دکانولاسیون و در مواردی با لارنگوسکوپی مستقیم، میزان تأثیر عمل بررسی شده است. از آزمون های t-test و مجذور کای جهت مقایسه استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی بیماران بررسی شده در زمان مراجعه، 3/23 سال با انحراف معیار 2/11 سال بود.32 بیمار (76%) سابقه انتوباسیون طولانی داخل تراشه داشته اند. در 23 بیمار، عمل جراحی بسته از طریق آندوسکوپ با لیزر یا روش میکروسرجری یا بوژیناژ صورت گرفته است. در 19 بیمار جراحی باز شامل 16 مورد عمل لارنگوفیشر و گذاشتن استنت و 3 مورد رزکسیون قطعه استنوز و آناستوموز، صورت گرفته است. میزان کلی موفقیت در اعمال جراحی حدود 73% بوده است.نتیجه گیری: انتخاب روش و تکنیک مناسب جراحی در درمان موفقیت آمیز بیماران دچار تنگی تحت گلوت نقش مهمی دارد. در بیماران مورد مطالعه بیشترین درصد موفقیت، در رزکسیون قطعه استنوز و آناستوموز و بعد از عمل لارنگو فیشر بوده است.